لَـب خَــندِ !رغَــوآنی ِ یه دَست *:) ..

میدانی چیست ؟!

بعضی ها شبیه یک پرتقآل ِ رسیده می مانند

که یکهو از آسمان می افتند در دامن ِ رنگ ُ وارنگ ِ زندگی ات ، 

آنقدر بی هوا که اصلا نمی دانی چه شد .. چگونه شد !

اصلا خودت را می زنی به کوچه ی ِ چپ و از بودنشان لذت می بری ..

بعضی ها شبیه عطر ِ بهآر نآرنجی هستند در کوچه پس کوه های ِ دلت !

نفس می کشی آنقدر عمیق که عطر ِ بودنشان را

تا آخرین ثانیه ی ِ عمرت در ریه هایت ذخیره کنی ..

بعضی ها شبیه ماهی قرمز کوچکی هستند که افتاده اند در تنگ ِ بلورین ِ روزگارت ،

جانت را با جان و دل در هوایشان تازه میکنی ..

بعضی ها .. اصلا چرا باید از در و دیوار مثال بزنیم ؟!

بعضی ها آرامش مطلق اند ، لَب + خندشان ..

تلئلوئ برق ِ چشمانشان ..

صدای آرامشان ..

اصل کار ، تپش ِ قلبشان ..

انگار یک دنیا آرامش را به رگ و ریشه ات تزریق می کنند ..

و آنقدر عزیزند ، آنقدر بکرند ، که دلت نمی آید حتی یه انگشتت هم بخورد بهشان ،

می ترسی تمام شوند و تو بمانی و یک دنیا حسرت ..

بعضی ها بودنشان ، همین ساده بودنشان ، همین نفس کشیدنشان ،

یک دنیا لَب+خند می نشاند روی گوشه ی لبمان ..

اصلا خدا جان !

در خلقت بعضی ها سنگ تمام گذاشته ای ؛

سایه شان کم نشود از روزگارمان ..

+ تولدت هَپی مَپی *:)